Αλλού, της Vel...

Δείξε μου δρόμο να ξεκινήσω, μου ‘πες. Και σου ‘δειξε ένα δάχτυλο ψυχής, άλλο δεν είχα, φτωχό, μικρό μου δάχτυλο με δαχτυλίδι δανεικό, τόσο μονάχα είχα. Μα μη γελάς, το λίγο το μοναδικό αρκεί, σωσίβιο το ‘κανα σωστό να μην πνιγείς στις θάλασσες του νότου. Μην το ξεχνάς, τόσο σα λίγο φαίνεται, τόσο πολύ που μοιάζει, δεν είναι τόσο. Και μη σε νοιάζει πια για μένα, η ώρα μου στο τέρμα της κι η στάση σου, σήκω, σσσςς… ακούω, αντίο… Να μη σε νοιάξει άλλο για μένα που ‘μαι μικρή και δάχτυλο ψυχής δε θα ‘χω για να δείξω σα με ρωτήσουν αύριο ποιο δρόμο, τα πουλιά, ποιο δρόμο εγώ πετάω, ποια λέξη δεν τολμώ να τραγουδάω. Σα με ρωτήσουν με τα μάτια καρφωτά πάνω από ράμφη σφραγιστά θα τρέχω μακριά τους, τα δέντρα θα μπερδεύω, με κύκλους μιας επόμενης ζωής και λαβυρίνθους σκέψεις. Όμως… για σένα θέλω το καλά, το αρκετά, βάστα γερά! σα σε τυλίγει λίγο σου, το δαχτυλίδι δανεικό, φτωχό, μικρό μου δάχτυλο κλειστό. Και να προσέχεις, αν τύχει να χαθείς, μη φοβηθείς, να κρατηθείς, μη φοβηθείς κι ας λυπηθείς, μέτρο λειψό θα ‘χω για σε να κλαίει. Ή και για με που θα ‘μαι αλλού, σ’ όλες τις θάλασσες του νου, ο βράχος Θεέ μου ο γυμνός που καρτερεί την άμμο. Αχ… έχω ένα δάχτυλο ψυχής, γέννημα αγάπης της στιγμής, πάρε το φίλε πριν φθαρεί σε μοναξιά μου όλα… Κι άσε για μένα το αλλού, αλλού αγάπη μου, αλλού… άλλου γιαλού

Aπό την προς έκδοση συλλογή της Vel... "Αurora".