Εντάξει...

Σα σήμερα χάσαμε τη μάνα εντάξει… πάει καιρός που ζούμε χωρίς μάνα κι ας ήταν να μην αναστέναζα συχνά να μη τους τη θυμίζω μια χαρά θα μου πεις από καφέ δίπλα στη θάλασσα γύρισα πέντε λεπτά με το αμάξι με ωραίες κουβέντες και ελάχιστα πια οικεία πρόσωπα και οι φίλοι που ήλθαν να τα πούμε από Ναύπλιο να το κάνω εκείνο το τραπέζι τώρα που βγαίνω από δουλειά κι όχι όταν ένδοξα μπήκα φάση έχει ανάποδα να τα ισιώνω εντάξει…κι η θεία μετά να πάμε κοιμητήριο λέει μια χαρά κι η ταφόπλακα βγάζει ομορφιά θειτσούλα ότι γουστάρεις και γαμάτα πλάνα θα έπαιρνα όσο ν’ ανάψεις καντήλι και να πλύνεις δυο μάρμαρα κι ο πατέρας τηλέφωνο -η αρχή του αλτσχάιμερ του πατέρα- να ρωτάει τι μέρα είναι σήμερα κι η φωνή του να σπάει και να θέλει να δώσω ντε και καλά απάντηση εντάξει…σα σήμερα ναι χάσαμε τη μάνα και το πένθος μας ένδοξο εντάξει… έχει για όλους ομορφιά εντάξει... και το βράδυ γιορτινά θα περάσουμε κι άλλες δυο μέρες ρεπό δε ξανάγινε και καινούργια δουλειά μες στη φύση εντάξει... μακριά από projects bonus κι αρχίδια -ιδρωμένα αρχίδια είναι που σα σήμερα χάσαμε τη μάνα εντάξει…και το βράδυ κάναμε ένεση στο ένα άλογο κι έπαθα εντάξει... χάιδευα μια χαίτη και κοιτούσα δυο πονεμένα μάτια εντάξει... έχει για όλους ομορφιά σα σήμερα χάσαμε τη μάνα... εντάξει...