Κραυγές απόγνωσης..

Το μοναστήρι όπου διέμενε η μοναχή, 72 ετών, κάηκε.. Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας βρίσκεται -προς το παρόν- κοντά της.., στο μέρος όπου φιλοξενείται προσωρινά η γερόντισσα, μέχρι να οριστεί ο χώρος που θα έχουν τη δυνατότητα οι πιστοί να Την προσκυνήσουν και πάλι.

Την προσέγγισα και της ζήτησα ταπεινά να μου επιτρέψει να Την ασπαστώ. Δεν είπα πολλές κουβέντες. Με κοίταξε στα μάτια και ήταν βαθύ το βλέμμα της.. Με διαπέρασε κρύος ιδρώτας.., μούδιασαν τα πόδια μου... Μέχρι να πάρω χαμπάρι τι έγινε.., με γράπωσε σφιχτά απ’ το χέρι! Ένα κρύο, ζαρωμένο, άγριο, ευλογημένο-χέρι με οδήγησε μπροστά Της...
---

(Τα βράδια ακούγονται κραυγές απόγνωσης.., απ’ τη μεριά της πτέρυγας όπου διαμένει. Πώς μπορεί να αποχωριστεί τη χάρη Της; Aπό 8 χρονών είναι μαζί και αλληλοφροντίζονται.. Είναι μεγάλη ιστορία.. Με πιάνουν κλάματα…)

---

Ας γίνει το θέλημα Σου..

...

Δεν υπάρχουν λόγια...

Τσε, για πάντα

Natalie Cardone-Che Guevara

Τα τακούνια της έβγαζαν έναν υπόκωφο ήχο πάνω στα κάτασπρα πλακάκια του νεκροτομείου, καθώς βάδιζε προς το νεκρό . Αστραπιαία της πέρασε απ' το μυαλό η σκηνή που καρφώναν τον Ιησού σε μια ταινία του Τζεφιρέλλι. Τί σχέση τώρα είχε ο ένας ήχος με τον άλλον, ένας θεός ξέρει. Έξυσε αμήχανα τη μύτη της... Της φάνηκε σαν παρωδία... Σταμάτησαν μπρος σε ένα φορείο σκεπασμένο με ένα άσπρο σεντόνι. Ανασήκωσαν το ύφασμα και της έδειξαν το πρόσωπό του. Ο.κ., κούνησε καταφατικά το κεφάλι, αυτός ήταν. Ήρεμος, καθαρός κι ευτυχισμένος. Ησύχασε, ξεβρώμησε, χαμογελούσε. Κι αυτή με την τιμή που της έπρεπε. Για πάντα.

Natalie Cardone-Hasta Siempre